کیفر بی توجهی به همسایه و همسایه آزاری
رسول خدا (ص) فرمود: آن که سیر بخوابد و همسایه اش گرسنه باشد به من ایمان نیاورده است و ساکنان هر مجتمعی سیر بخوابند، در حالی که در میان آنان گرسنه ای باشد، خدا در قیامت به آن ها نظر رحمت نمی کند؛ نیز فرمود: هرکس لوازم مورد نیاز زندگی را از همسایه اش دریغ دارد، خدا وی را در قیامت از فضل خود محروم کند و او را به خودش واگذارد.
خروج از جرگه مومنان:

عبدالله بن مسعود گوید: روزی مردی نزد فاطمه (س) آمد و گفت: ای دختر پیامبر! آیا رسول خدا (ص) نزد تو چیزی بر جای گذاشت که مرا از آن بهره مند سازی؟ فاطمه (س) به کنیزش فرمود: آن نوشته را بیاور. کنیز جست و جو کرد آن را نیافت. آن حضرت (س) فرمود: جست و جو کن. آن نوشته نزد من با حسن و حسین و برابر است. کنیز جست و جو کرد آن را میان اشیای بی فایده دور ریز یافت و در آن نوشته بود: محمد پیامبر (ص) فرمود: از مومنان نیست آن که همسایه اش از آزار او در امان نباشد و هرکس به خدا و روز قیامت ایمان دارد همسایه خود را نمی آزارد.

محرومیت از رحمت خدا:
رسول خدا (ص) فرمود: ای علی! هرکس همسایه خود را بیازارد، از رحمت خدا محروم است. هرکس نسبت به خاندان من کینه ورزد، ملعون و منافق زیانکار است. ای علی! همسایه ات را گرامی بدار، گرچه کافر باشد.
رسوایی:

رسول خدا (ص) فرمود: . . . سرکشیدن در خانه هسمایه روا نیست و نیز و فرمود: هرکس بر خانه همسایه، سرک بکشد و به عورت مرد یا به موی سر زن یا به عضوی از بدنش نگاه کند، حق است که خدا وی را به همراه منافقانی که در دنیا در پی کشف اسرار و زشتی های مردم هستند در آتش در آورد و از دنیا خارج نمی شود تا این که خدا رسوایش کند و در آخرت زشتی اش را برای مردمان آشکار سازد.

منبع: مفاتیح الحیاه/ آیت الله جوادی آملی/  صفحه 346